Op een dag stond Corbu voor een deur van een woning in Terwijde Leidsche Rijn. De deur ging open en een jonge dame van rond de dertig nodigde Corbu in moeizaam Nederlands uit om binnen te komen. Corbu moest wachten in de slaapkamer van één van de kinderen. In de tussentijd werd er druk gespeeld alsof het een kindercrèche was. Mijn telefoon ging: “Ik kom eraan, ik ben vertraagd. Ik heb gevraagd of mijn vrouw de deur voor je open wilde doen. Ze spreek nog geen Nederlands.” Een kleine tien minuten later kwam de beste man thuis. Het zweet stond hem op het voorhoofd, het harde fietsen was voor hem geen gewoonte.
Aan de eettafel vertelde de man Corbu het volgende verhaal:
Zijn werkgever had hem duidelijk gemaakt dat hij voor langere tijd zou worden aangenomen. Hij had in de buurt betaalbare vrije kavels gezien, prijzen vanaf 145.000 euro voor 285m2. Hij wilde proberen zelf een huis te bouwen en had hulp nodig. Het moest een goedkoop huis worden. Hij stelde met veel overtuiging dat bouwen voor 1000 euro per m2 wel zou moeten lukken. Hij wilde een optieovereenkomst tekenen met de gemeente Utrecht en gedurende de optietermijn was het mogelijk een Voorlopig Ontwerp te laten goedkeuren. Of Corbu hem daarbij wilde helpen, was in het kort zijn vraag.
Het kavel dat de gemeente Utrecht in de verkoop had, kwam met een zogenaamd kavelpaspoort. Voor dit deelplan was het de ambitie van de stedenbouwkundigen om bijzondere kappen te laten ontstaan op basis van een zadeldak, lessenaarsdak of een afgeleide hiervan. Er werd verwezen naar de architectuur van Alvar Aalto: zijn experimentele zomerhuis in Muuratsalo Finland. Een ontwerp waarbij het thema van contrasten tot de architectonische verbeelding spreekt, maar niet geschikt is voor kleinschalige stedenbouw in een Utrechtse Vinex.
Corbu laat de stedenbouwkundigen aan het woord: “Het concept is eenduidig, alle kavels liggen met hun tuinzijde aan het water. Zo ontstaat het gevoel van een klein besloten eiland.” Nog nooit eerder had Corbu een klein besloten eiland zien ontstaan door tuinen aan het water. “Wonderlijk,” dacht Corbu. “Want onpraktisch, vanwege de wisselde oriëntatie op de zon.”
Corbu was sceptisch over de hele exercitie, alsof de mentaliteit van de crèche zo langzamerhand de architectuur binnendrong. “Aan de andere kant,” dacht Corbu. “De grond kost omgerekend 500 euro per m2, de man ziet dit waarschijnlijk als een kans om te speculeren op de grondprijs.”
Corbu kreeg een referentiebeeld in een email van de man. Het was een plaatje gemaakt met Google streetview: op de foto stond met veel smaak uitgekozen een XL versie van woonwagenarchitectuur.
In de tussentijd las Corbu dat de stedenbouwkundigen refereerden qua beeld en materiaalgebruik naar het nabijgelegen Slot van Terwijde. Een gebouw ontworpen door Geurst & Schulze architecten in opdracht van Heijmans, de ontwikkelaar van de Haverleij in ‘s-Hertogenbosch. Ontwikkelaar Heijmans is gek op kastelen, dit verklaart de naam Slot van Terwijde. Maar helaas voor het Slot van Terwijde was er geen ruimte voor een golfbaan zoals in ‘s-Hertogenbosch.
Corbu’s oog viel op een beeld van de heren Geurst & Schulze. Het was een frontale foto van de grondgebonden woningen in het Slot van Terwijde met een lessenaarsdak dat wordt onderbroken door een dakkapel met houten delen.
“Het plan is in feite al klaar,” dacht Corbu. Corbu haastte zich een schets te maken en stuurde een berichtje naar de man voor een nieuwe afspraak.
Enkele dagen later kwam de man na het werk kort op bezoek. Corbu had de schetsen klaar liggen en een kleine maquette gemaakt om de potentie van het idee inzichtelijk te maken.
De man werd zichtbaar enthousiast. Corbu kreeg complimenten. De man vroeg of hij foto’s mocht maken. Corbu moest nadenken. “Een beeld is 1, een gerealiseerd beeld is 10”, dacht Corbu bij zichzelf. “Je kunt een idee stelen, maar het is veel ingewikkelder een goed idee werkelijk te realiseren, zeker voor een concurrerende prijs: het stelen van een idee heeft daarom geen zin.”
Corbu stond het fotograferen daarom toe. Enthousiast geworden schudde de man Corbu vriendelijk de hand met de opmerking dat hij snel weer contact zou opnemen. Corbu heeft daarna niets meer van de man vernomen. Corbu vond het jammer, want hij had er graag een 10 van gemaakt.